نمایشگاه کتاب تهران آغاز شده و عاشقان تاریخ را به تماشای برترین کتاب های تاریخی دعوت می کنیم. این نمایشگاه از چهارم تا چهاردهم اردیبهشت ماه در محل مصلی امام خمینی تهران ادامه دارد.
تاریخ ایران باستان را عده ای از دوران تشکیل مادها تا پایان حکومن ساسانیان و حمله اعراب به ایران می دانند که تا سال ۶۵۰ پس از میلاد مسیح به طول می انجامد. دودمان های دوران ایران باستان را از قرن هشتم قبل میلاد که مادها و بعدها هخامنشی بودند در نظر گرفته تا پس از آن ساسانیان و سامانیان و سلجوقیان و امثالهم را شامل می شود.
در میان کتاب هایی که به بررسی و تحلیل تاریخ ایران باستان پرداخته و با استقبال خوبی در نیم قرن اخیر مواجه شده است، کتاب میرزا حسن خان پیر نیا است که در سال ۱۳۱۴ هجری شمسی دار فانی را وداع گفت. بیش از ۱۰۰ کتاب از ایشان توسط ده ها ناشر کشور منتشر شده است که شماری از آن را در فهرست ۵۰ گانه ذکر کرده ایم. کتاب های استاد پیرنیا مربوط به تاریخ ایران پیش از اسلام است.
اگر به عنوان دانشجوی تاریخ یا علاقمند به مباحث تاریخ ایران باستان این گفتار را مطالعه میکنید و با کتاب و موضوع خاصی مواجه هستید، سوالات خود را کامنت کنید تا پس از بررسی به اطلاع شما برسانیم. اگر قصد خرید کتاب در حوزه ایران باستان دارید نیز موارد زیر میتواند کمک خوبی باشد.
اگر قصد تحصیل در رشته تاریخ در داخل و خارج از کشور دارید نیز به سرویس دانشگاهی روزیاتو مراجعه کنید تا با فرصت های تحصیلی در گرایش های ۹ گانه تاریخ در مقطع ارشد آشنا شوید. اگر خواهان تحصیل در رشته تاریخ در خارج از کشور هستید، رزومه خود را کامنت کنید تا اطلاعات لازم در اختیار شما قرار بگیرد.
در سال های آغازین دهه 90 میلادی، پژو تصمیم به طراحی و تولید جایگزینی برای مدل مشهور 205 گرفت. سرانجام در سال 1998 پژو خودرویی رویایی را به علاقه مندان معرفی کرد که از نقطه نظر ظاهری و توانمندی های فنی اصلاً دست و پا بسته نبود. به مدد چنین مواردی 206، پرفروش ترین مدل تولید شده توسط خودروساز فرانسوی تا به امروز است.
تولید 206 در ایران، در پاییز سال 1380 با تیپ 1 آغاز شد و تا امروز، به هر زحمت و ترفندی بوده، ادامه پیدا کرده! ابتدا این هاچبک فرانسوی در 4 تیپ در ایران تولید و عرضه می شد که در ادامه به تفاوت های آن ها خواهیم پرداخت. در سال 1384 ایران خودرو با همکاری پژو دست به طراحی و تولید مدلی صندوق دار از 206 با پسوند SD ، که برگرفته از واژه Sedan است زد.
206 به دلیل طراحی جلوتر از زمان، پس از گذشت 20 سال از تولدش همچنان ظاهری قابل تحمل و شاید دلنشین دارد، اما هیچکس و هیچ چیز نمی تواند منکر سالخوردگی آن شود. با این حال تنوع مدل های هاچبک در بازار ایران کم است و هر شخصی هم توان پرداخت رقمی در حدود 200 میلیون تومان برای مینی کاری مثل پیکانتو یا بالای 300 میلیون تومان برای DS3 را ندارد. به همین دلیل افرادی که خواهان هاچبکی به ظاهر غیر چینی، با قیمت غیر فضایی و امکانات نسبتاً قابل قبول هستند تنها 206 را پیشروی خود می بینند.
در بازار ایران 6 تیپ 206 یافت می شوند که نامگذاری آن ها به ترتیب تیپ 1، تیپ 2 الی تیپ 6 صورت پذیرفته. پس از کمتر از یک سال از عرضه تیپ 1، تیپ 2 جای آن را گرفت و تیپ 4 نیز به صورت محدود در سبد محصولات موجود شد. تا پیش از سال 1383، تیپ های 3 و 5 هم به بازار آمدند. سرانجام در همین سال (1383) تیپ 6 نیز به بازار ایران وارد شد و لیست تیپ های قابل عرضه کاملتر شد.
از نظر فنی دو نوع پیشرانه در دسترس خریداران است. اولین پیشرانه به نام TU3 که نمونه ضعیف تر محسوب می شود در تیپ های 1 تا 3 یافت می شود و حجمی برابر 1360 سی سی دارد و دارای 4 سیلندر و 2 سوپاپ در هر سیلندر است. گیربکس ارائه شده با این پیشرانه از نوع 5 دنده دستی بوده و خروجی 75 اسب بخاری را به محور جلو انتقال می دهد. مصرف سوخت ترکیبی مدل های مجهز به این پیشرانه 6.4 لیتر در هر 100 کیلومتر عنوان شده.
پیشرانه دیگر که با عنوان TU5 شناخته می شود 1587 سی سی ظرفیت و 4 سیلندر و 16 سوپاپه است. خروجی TU5 110 اسب بخار است که در تیپ های 4 و 6 به گیربکس 4 سرعته اتوماتیک و در تیپ 5 به گیربکس 5 سرعته دستی منتقل می شود. مصرف سوخت ترکیبی مدل های گیربکس اتومات در حدود 7.3 لیتر در هر 100 کیلومتر و در تیپ 5 شاهد رقمی برابر با 6.6 لیتر در هر 100 کیلومتر هستیم.
تیپ 1 فاقد سیستم برق مولتی پلکس است. تفاوت دیگر آن با تیپ 2 وجود فرمان دو شاخه و ساعت دیجیتال به جای صفحه نمایشگر تایپ A است. تیپ 3 به طور ساده تیپ 2 با امکانات تیپ 5 است. تهویه هوای اتوماتیک، آینه های جانبی برقی، کیسه هوای راننده و سرنشین، سیستم صوتی با قابلیت پشتیبانی از سی دی، سیستم ترمز ضد قفل یا ABS (ترمز های عقب کاسه ای) ، پشت سری صندلی های عقب و شیشه های برقی درب های عقب و دو عدد بلندگوی اضافه کوچک روی ستون A که نقش توئیتر را ایفا می کنند.
تولید تیپ 3 تا سال 1390 ادامه یافت. 206 تیپ 4 تنها به تعداد 191 دستگاه در ایران عرضه شد و مخصوص جانبازان بود. تیپ 4 بین سالهای 1381 تا 1382 مونتاژ شد و تقریبا از هر نظر مشابه تیپ 6 است اما تودوزی کابین و رنگ بدنه متفاوت و چند آپشن اضافه دارد. بنابراین تنها تفاوت تیپ های 4، 5 و 6 به گیربکس آن ها بر می گردد و از نظر مشخصات رفاهی تفاوتی باهم ندارند. تیپ 6 پژو 206 بین سالهای 1383 تا 1391 تولید شد.
بنابراین تنها دو تیپ 2 و 5 در حال عرضه روی خط تولید قرار دارند. مدل SD به دلیل فرم بدنه سدان دارای فضای صندوق بار حجیم تریست. صندوق عقب مدل SD حجمی معادل 325 لیتر به کاربر اعطا می کند و در مدل هاچبک این فضا به 245 لیتر تنزل می یابد. مدل SD همچنین در حدود 165 کیلوگرم از مدل هاچبک 206 سنگین تر است. امروزه تنها مدل V8 که همان تیپ 5 بشمار می رود توسط ایران خودرو تولید می شود.
باید خاطرنشان کرد که تیپ 2 ها در اواخر سال 1388 به ABS مجهز شدند و کیسه هوای راننده به صورت آپشن قابل سفارش بود اما در سال 1390 کیسه هوای راننده به صورت استاندارد روی تمام تیپ 2 ها قرار گرفت. در بازه زمانی سال های 1390 تا 1393 سیستم صوتی کاست خور به سی دی پلیر تغییر کرد و در نهایت در مدل های 94 به بعد، صفحه نمایش MFD جدید با قابلیت پشتیبانی از بلوتوث به امکانات 206 اضافه شدند.
ایلان ماسک از شخصیت های جالب و منحصر به فرد دنیای فناوری است. در برنامه زنده ماریجوانا مصرف میکند، پول های کلانش را بی محابا سرمایه گذاری کرده و از رفتن به مریخ حرف می زند. عده ای او را نیکولا تسلای زمانه می دانند و از نظر برخی دیگر شومنی است که ثروتش از پارو بالا می رود.
اگر نخواهیم ماسک را سیاه و سفید ببینیم، باید قدرت خیال پردازی و افق فکریاش را تحسین کنیم. هرچند همین شوق کودکانه او برای در هم شکستن مرزهای فعلی باعث شده که گاهی از پس برآورده کردن وعدههایش برنیاید.
برخی ایده ها و وعده های ایلان ماسک با تاخیر عملی شده یا هرگز رنگ حقیقت را به خود ندیدند اما او همین حالا هم به اندازه کافی به دنیای دانش و فناوری خدمت کرده است. کسی نمی تواند توسعه موشک های چند بار مصرف فالکون ۹ و هوی یا تونل های بورینگ کمپانی و موفقیت های چشمگیر ماشین های خودران تسلا را نادیده بگیرد اما در صدها مطلب دیگر به آنها پرداخته شده و اینبار قصد داریم به خلف وعده های ماسک بپردازیم تا ادعای جدید او مبنی بر اینکه چند سال بعد ماشین های دیگر در مقایسه با محصولات کمپانی تسلا مثل اسب خواهند بود، چندان شگفت زدهتان نکند.
ماسک در ۲۰۱۳ مدعی شد که تا کمتر از پنج سال دیگر تمامی ایستگاه های سوپرشارژ تسلا به پنل های خورشیدی و پک های باتری مجهز می شوند اما این وعده عملی نشد. او در ۲۰۱۷ تاکید کرد که این پروژه هنوز در دست اجراست و تا امروز به پایان نرسیده است. ماسک ماه گذشته و در جریان رونمایی از مدل جدید ایستگاه های شارژ از پنل های مذکور حرفی به میان نیاورد.
ماسک در سال ۲۰۱۵ طی مصاحبه با «فورچون» از تکمیل صددرصدی فرایند خودران شدن ماشین ها و عدم نیاز آنها به راننده تا دو سال دیگر خبر داد؛ وعده ای که هرگز رنگ واقعیت به خود نگرفت. او دو سال دیگر این برنامه را تمدید کرده اما همچنان از چنین ماشینی خبری نیست.
تسلا در ۲۰۱۶ و در خلال گزارش مالی سه ماهه خود از تولید نیم میلیون ماشین در ۲۰۱۸ سخن به میان آورد:
با توجه به سطح تقاضا برای خودروی مدل ۳ تصمیم داریم دو سال زودتر از موعد مقرر و در ۲۰۱۸ مجموعا ۵۰۰ هزار دستگاه از مدل های ۳، ایکس و اس تولید کنیم.
تسلا در آن سال با مشکلات متعددی در فرایند تولید روبرو شد و در نهایت ۲۵۴۵۳۰ خودرو از خط تولید آنها بیرون آمد.
اکتبر ۲۰۱۶ بود که مدیرعامل تسلا از تولید یک ماشین کاملا خودران و حرکت آن از لس آنجلس تا نیویورک تا چند ماه دیگر خبر داد. ۱۰ ماه هم این اتفاق رخ نداد و بعدا وی از عملی شدن این پروژه در آینده نزدیک خبر داد:
شاید گفتن این حرف من را احمق نشان دهد اما اگر تا آخر این سال هم پروژه اجرا نشود در آینده نزدیک عملی خواهد شد.
دو سال و نیم بعد از طرح پیشنهادی اولیه هنوز این پروژه آزمایشی به سرانجام نرسیده و ماسک سال گذشته توییت جدیدی را در این باره منتشر کرد که از احتمال انجام آن با خودروی V10 خبر می داد.
اردیبهشت پارسال تسلا ۹ درصد از نیروی کارش را به بهانه کاهش هزینه ها اخراج کرد. ماسک پس از تعدیل این ۴ هزار نفر با ارسال ایمیلی به کارکنانش اطمینان داد که این تصمیم دشوار اما ضروری بوده و هرگز دیگر کارکنان به صورت گروهی اخراج نخواهند شد.
هشت ماه بیشتر از این وعده نگذشته بود که شرکت با هدف کاهش هزینه تولید مدل ۳ و صرفه جویی در مخارج ۷ درصد دیگر از نیروی کارش را برای همیشه به خانه فرستاد.
احتمالا هیچکدام از وعده های محقق نشده ماسک به اندازه شکست او در خصوصی سازی تسلا مشهور نیستند. او سال گذشته با انتشار توییتی مدعی شد که سرمایه مورد نیاز برای خصوصی سازی شرکت تحت نظرش با ارزش ۴۲۰ دلار برای هر سهم را تامین کرده.
انتشار این توییت باعث افزایش ارزش سهام شرکت شد اما «کمیسیون اوراق بهادار و بورس آمریکا»، از توییت ماسک به اتهام کلاهبرداری در اوراق بهادار شکایت کرد که به جریمه ۲۰ میلیون دلاری ایلان، کناره گیری او از ریاست هیات مدیره تسلا و محدود شدن توییت هایش منجر شد.
پس از انتشار گزارش مالی کمپانی تسلا در سه ماهه چهارم ۲۰۱۸ و تکرار سوددهی برای دو فصل متوالی، ماسک مدعی شد که این روند در آینده هم ادامه پیدا خواهد کرد. این درحالی است که کمپانی مذکور در سه ماه اول سال جاری میلادی متحمل زیان ۷۰۲ میلیون دلاری شد.
وی طی کنفرانسی با رسانه های منتخب هشدار داد که به خاطر چالش های مربوط به صدور ماشین به اروپا و چین و هزینه های دیگر امکان دستیابی به سود پایدار در سه ماهه دوم هم وجود ندارد.
اواخر سال گذشته کمپانی تسلا با اعلام سیاست تغییر نحوه فروش از مراکز فیزیکی به آنلاین از تعطیلی بسیاری از فروشگاه های فیزیکی خود طی چند ماه خبر داد اما تنها به بخشی از وعده های خود جامه عمل پوشانید. این شرکت قرار بود با در پیش گرفتن سیاست های صرفه جویی در هزینه ها و پایین کشیدن کرکره فروشگاه های آنلاین قیمت تمام شده خودروها را تا ۶ درصد کاهش دهد. ایلان ماسک طی کنفرانسی گفته بود
طی چند ماه آینده تنها تعداد معدودی از فروشگاه ها را در نقاط پر ترافیک به عنوان گالری و مرکز اطلاعات حفظ خواهیم کرد.
با این حال کمپانی تنها یک ماه بعد اعلام کرد که فقط بخشی از ۳۷۸ فروشگاهش را تعطیل کرده است. ماسک در این باره گفته بود ما ۱۰ درصد از فروشگاه های با ترافیک پایین را تعطیل کردیم.
همانطور که دیدید ماسک به ارائه وعده های دور از دسترس و حساب نشده عادت دارد. از جدیدترین وعده های این کارآفرین موفق و آینده نگر باید به معرفی خودرویی بدون فرمان و پدال گاز و ترمز تا دو سال دیگر و فعال شدن یک میلیون تاکسی رباتیک از سال آینده اشاره کرد. هرچند ما ایرانی ها به عملی نشدن وعده ها عادت داریم اما عدم اجرای این ادعاها برای ایلان ماسک ارزان تمام نخواهد شد.
در ایران تاکسی به عنوان یکی از وسایل حمل و نقل به خصوص حمل و نقل عمومی نقش مهمی در صنعت ترابری دارد و توجه، پرداختن به آن و ارتقای کیفیت و کمیت آن در شهرهای امروزی حائز اهمیت است.
بر اساس اظهارات شهردار تهران وضعیت حمل و نقل در پایتخت نامناسب است و منجر به آلودگی و بیماری مردم شده است. این در شرایطی است که رانندگان تاکسی نیز این روزها با مشکلات اقتصادی و معیشتی مواجه شده اند و افزایش شدید قیمت قطعات یدکی امان آن ها را بریده است.
به گفته مدیرعامل اتحادیه تاکسیرانی: کارکرد تاکسی در کشور ما با کشورهای دیگر متفاوت است و شاید عدم توازن بین مدهای حمل و نقل خصوصا آن دسته از مدهایی که به عنوان حمل و نقل عمومی شناخته و تعریف شده اند و شامل اتوبوس ،مترو، BRT و LRT است باعث شده که بار حمل و نقلی عمومی در کشور به دوش تاکسی باشد. در قانون توسعه حمل و نقل عمومی و مدیریت مصرف سوخت سهمی معادل 25 درصد حمل و نقل شهری به تاکسی اختصاص داده شده است که از بین سایر مدهای حمل و نقل تنها تاکسی است که به سهم تعیین شده در قانون رسیده است.
ضامنی درباره علت این افزایش و کاهش سهم درصدی تاکسی ها در برخی شهرها اظهار کرد: طبیعتا در شهرهایی که مدهای حمل و نقلی دیگر نظیر مترو و اتوبوس و…ضعیف است بار اصلی حمل و نقل بر عهده تاکسی است، از این رو می توان گفت تاکسی نقش ویژه ای در مباحث حمل و نقلی در کشور ایفا می کند.
در حقیقت در دنیا از تاکسی به عنوان حمل و نقل خصوصی یاد می شود اما در کشور ما چون تعیین کرایه ها توسط شهرداری ها انجام می شود و دولت توسط فرمانداری بر آنها نظارت دارد کرایه ها تقریبا مناسب است و عملا کار کردی نزدیک به حمل و نقل عمومی دارد. در حقیقت در دنیا تاکسی به عنوان خدماتی لوکس شناخته می شود و کرایه های آن نیز متناسب با خدمات ارائه شده به صورت رقابتی و براساس عرضه و تقاضا مشخص می شود، اما در کشور ما قیمت ها کنترل شده و تاکسی جایگاه ویژه ای در صنعت حمل و نقل عمومی دارد.
به گفته وی، در کلان شهرها و شهرهای بزرگ که مدهای دیگر حمل و نقلی تا حدودی توسعه پیدا کرده است، تاکسی سهم 24 تا 25 درصدی دارد؛ اما هرچه شهرها کوچکتر می شوند قاعدتا کارکرد تاکسی بیشتر خواهد شد و گاهی نیز به تک مدل حمل و نقلی تبدیل می شود. در حقیقت ممکن است در شهرهای کمتر از 150 هزار نفر جمعیت، اتوبوس کم و مینی بوس هم برای تردد حومه ای استفاده شود و عمده تمرکز حمل و نقل بر روی تاکسی باشد.
مدیرعامل اتحادیه تاکسیرانی شهری کشور همچنین درباره تعداد تاکسی های فعال در کل کشور و تعداد تاکسی هایی که برای رسیدن به نقطه مطلوب در حمل و نقل عمومی نیاز است، گفت: حدود 330 هزار تاکسی در کشور داریم. تاکسی ها تعریف مشخصی دارند و به خودروهایی گفته می شود که پلاک آنها “ت” یعنی پلاک مرتبط با حمل و نقل عمومی است. پلاک های عمومی درون شهری زرد رنگ هستند. از این 330 هزار تاکسی 250 هزار تاکسی در شهرهای بالای 100 هزار نفر و مابقی نیز در شهرهای کمتر از 80 هزار نفر فعالیت می کنند. با توجه به میانگین سهم درصدی تاکسی ها در کشور، تعداد تاکسی موجود در کشور متناسب است. یعنی میانگین کشوری این را نشان می دهد که نیازی به تاکسی نیست و یا اگر هم نیازی باشد حدود 10درصد وضع موجود است که آن هم به مرور و متناسب با توسعه شهرها اضافه خواهد شد.
در شرایط فعلی اگر مباحث مربوط به انباشت فرسودگی ناوگان را کنار بگذاریم و با فرض اینکه میزان نوسازی تاکسی های فرسوده در حد نرمال بوده و حتی به صفر برسد، سالانه حدود 15 هزار تا 20 هزار دستگاه تاکسی نیاز داریم. به عبارت دیگر حدود 15 هزار تا 20 هزارتاکسی سالانه برای زمانی صادق است که انباشت فرسودگی نداشته باشیم.
این در حالیست که کارآیی تاکسی با خودروی شخصی متفاوت است. تاکسی بایستی روزانه 200 کیلومتر به طور میانگین پیمایش کند؛ اما خودروی شخصی شاید روزی 20 کیلومتر در سطح شهر پیمایش داشته باشد. بنابراین طراحی تاکسی ها و طراحی خودرو باید متناسب با عملکرد و کارآیی آنها باشد.
برهمین اساس در برخی کشورهای دنیا خطوط ویژه تولید تاکسی دارند. به طور مثال در کشورهایی که سالانه به 10 هزار خودرو نیاز باشد خط تولید اختصاصی راه اندازی می شود. اما در کشور ما اینگونه نیست و بایستی با شرکت های خودروساز موجود وارد مذاکره شویم که البته هرچه با آنها مذاکره کردیم راه به جایی نبردیم.
به نظر می رسد که آنها تصور دارند تاکسیرانی مشتری دائمی و با گارانتی آنها هست، در حالی که این مشتری است که به آنها مراجعه خواهد کرد. در حقیقت بحث رقابتی وجود ندارد و به نوعی این حوزه اسیر انحصار شده است.
اما در پی مشکلات اخیر صنعت خودرو کشور، عملا طرح های مربوط به تعویض خودروهای فرسوده نیز به حالت تعلیق در آمده اند و رانندگان تاکسی های فرسوده، ماه هاست که در انتظار جایگزین شدن خودروهای خود هستند.
مسئله وقتی پر رنگ تر می شود که بدانیم قیمت قطعات یدکی نیز ظرف یک سال گذشته رشدی 3 تا 5 برابری را تجربه کرده است. برای مثال قیمت لنت ترمز پراید از حدود 20 هزار تومان به بالای 70 هزار تومان افزایش داشته و قیمت دیسک و صفحه نیز از حدود صد هزار تومان به بیش از 450 هزار تومان رسیده است. این مسئله باعث شده تا برخی از رانندگان توان تعمیر و نگهداری از خودروهای خود را نداشته باشند و حتی در صورت بروز مشکلات سنگین (نظیر تعمیرات موتور) از چرخه حمل و نقل خارج شوند.
در چنین شرایطی اما افزایش 20 درصدی نرخ کرایه تاکسی که البته تناسب چندانی نیز با نرخ تورم عمومی کشور ندارد، نمی تواند پاسخگوی افزایش هزینه های سرویس و نگهداری از خودروها باشد و مشکلات عدیده ای را برای رانندگان زحمت کش سرویس های حمل و نقل عمومی ایجاد می کند.
البته این مشکل محدود به تاکسی ها نیست و سایر انواع حمل و نقل عمومی را نیز شامل می شود. اما رانندگان تاکسی به سبب ماهیت فعالیت خصوصی خود، بیشتر در معرض آسیب های ناشی از تورم قرار دارند و ادامه چنین روندی می تواند به تهی شدن خیابان های از تاکسی های زرد رنگ و افزایش نرخ کرایه های مسافرکش های شخصی و فعالیت بیشتر تاکسی های اینترنتی و...منجر شود.